Σπάσε τη πυξίδα κάψε τον χάρτη
Γάμα την ευχή και το αστέρι σου
Χρυσό κλουβί ζωή ακριβή φυλακή
Μες το άγχος βουτηγμένος μέχρι τα μάτια
Πέτα τη μάσκα

Τους λύκους πάντα ο θάνατος τους βρίσκει μόνους στο σκοτάδι
Το αίμα τους μολύνει το νερό μες το πηγάδι
Μορφή αλλάζει ο πειρασμός σε κάθε μονοπάτι
Σπάσε τη πυξίδα, κάψε τον χάρτη
Δες τον διάολο στον καθρέφτη σου
Γάμα την ευχή και το αστέρι σου
Ποιος είπε πως δεν είναι όλα στο χέρι μου
Ευτυχισμένος μέσα στο κλουβί σου
Οι τύψεις μόνο ταίρι σου κλειδώνουν τη ψυχή σου μέσα στο:

Χρυσό κλουβί, ζωή ακριβή φυλακή
Η απόδραση όραμα αμυδρό πλέον τείνει να χαθεί
Σε κοινή θέα είναι κρυμμένο το κλειδί, σ’ απωθεί
Το νυσταγμένο σου όμως βλέμμα δε μπορεί να αντιληφθεί
Προσοχή που πατάς γιατί σε μέρη αφιλόξενα ζητάς
Όλα τα θέλω μιας ζωής με αυταπάτες μιας βραδιάς
Κι αφήνεις ίχνη να βρίσκεις το δρόμο καθώς γυρνάς
Και νιώθεις ήδη πως κουράστηκες μόνος να περπατάς

Παραπατάς επάνω στη λεπτή γραμμή παράνοιας λεκτικής
Στο δρόμο ακόμα ένας αφελής ζητιανεύει κάτι σαν βελόνα στ’ άχυρα
Για τον κόσμο σας καμιά συμπάθεια οπότε για ποια μου μιλάς αγάπη
Μια ώρα αρχύτερα στη πληγή το αλάτι
Στα δυο κόβεσαι, χάνεις την όραση απ το τρίτο μάτι
Μα επιμένεις πόνος που απαλύνει ότι δεν καταλαβαίνεις
Στη πλατεία κάποιον μόνος περιμένεις

Βεβαρημένο πεπρωμένο από τη πρώτη μέρα σέρνω
Σαν λουλούδι που άνθησε πάνω στις γραμμές απ’ το τραίνο
Σαν λιοντάρι σε αιχμαλωσία γεννημένο, νιώθω ευάλωτος
Δε ξέρω ποτέ τι να περιμένω
Μες το άγχος βουτηγμένος μέχρι τα μάτια και βασανίζεσαι
Πνίγεσαι αργά όπως στη στεριά τα ψάρια
Είμαστε οι πειρατές που ποτέ δε πιάσανε λιμάνι
Η ντροπή του κανονικού κόσμου που σε περιβάλλει

Καρφιά πίσω απ’ τη πόρτα ματωμένα όνειρα σκόρπια να μαζεύω
Εγκεφαλικά νεκρός στη πολυθρόνα σε χαζεύω
Κάπου σκάλωσα και με μπερδεύω
Άδειες μέρες σα να παίζει ξανά το ίδιο έργο
Και είναι μάταιο να ποντάρω ξανά στο ίδιο αύριο
Σε ένα μέλλον βίαιο και άγριο με φαντάστηκα και μπόρεσα
Να δω πιο καθαρά σε κάτι πάρτι που αυτοκτόνησα
Και κρυφοκοίταγες κάπου κι εσύ

Πέτα τη μάσκα, ποιόν νόμιζες πως θα παραπλανήσεις
Με μαχαιριές στη πλάτη έτρεξες να καλωσορίσεις
Με φιλιά σαν δηλητήριο
Σαν έξοδο διαφυγής βλέπω όλα τα παράθυρα στο κτίριο
Μου πρόσφερες ευγενικά μια θέση στην ηλεκτρική καρέκλα
Στο λιμάνι αποπειράθηκες να μου δέσεις μια πέτρα
Με το κεφάλι μέσα στο νερό μου είπες “μέτρα”
Για μένα είχες μια θέση μες τη σιδηρά παρθένα.